|
Binnen de verschillende gebruiksmogelijkheden van het woord vandaag de dag verwijst “natuur” vaak naar de geologie en de natuur. De natuur kan verwijzen naar de algemene sfeer van levende planten en dieren, en in sommige gevallen naar de processen die gepaard gaan met levenloze objecten – de manier waarop bepaalde soorten dingen bestaan en uit eigen beweging veranderen, zoals het weer en de geologie van de aarde. Vaak wordt hiermee het “natuurlijke milieu” of de wilde dieren, rotsen, bossen bedoeld, en in het algemeen de dingen die niet wezenlijk zijn veranderd door menselijk ingrijpen of die ondanks menselijk ingrijpen blijven bestaan. Zo worden bijvoorbeeld vervaardigde objecten en menselijke interactie in het algemeen niet als onderdeel van de natuur beschouwd, tenzij ze als “menselijke natuur” of “de hele natuur” worden gekwalificeerd. Dit meer traditionele concept van natuurlijke dingen die ook nu nog te vinden zijn, impliceert een onderscheid tussen het natuurlijke en het artificiële, waarbij het artificiële wordt begrepen als datgene wat door een menselijk bewustzijn of een menselijke geest tot stand is gebracht. Afhankelijk van de specifieke context kan de term “natuurlijk” ook worden onderscheiden van het onnatuurlijke of bovennatuurlijke. Dit artikel is geschreven door Sapje. De aanbieder van een 100% biologische detox kuur. De aarde is de enige planeet die bekend staat om het leven te ondersteunen, en haar natuurlijke kenmerken zijn het onderwerp van vele gebieden van wetenschappelijk onderzoek. Binnen het zonnestelsel is het de derde planeet die het dichtst bij de zon staat; het is de grootste aardse planeet en de vijfde grootste in zijn geheel. De meest opvallende klimatologische kenmerken zijn de twee grote poolgebieden, twee relatief smalle gematigde zones en een brede tropische tot subtropische equatoriale regio. De neerslag varieert sterk per locatie, van enkele meters water per jaar tot minder dan een millimeter. 71 procent van het aardoppervlak wordt bedekt door zoutwateroceanen. De rest bestaat uit continenten en eilanden, met het grootste deel van het bewoonde land op het noordelijk halfrond. De aarde is geëvolueerd door geologische en biologische processen die sporen van de oorspronkelijke omstandigheden hebben achtergelaten. Het buitenoppervlak is verdeeld in verschillende geleidelijk migrerende tektonische platen. Het binnenste blijft actief, met een dikke laag plastic mantel en een met ijzer gevulde kern die een magnetisch veld genereert. Deze ijzeren kern bestaat uit een vaste binnenste fase en een vloeibare buitenste fase. Convectieve beweging in de kern genereert elektrische stromen door middel van dynamo actie, en deze genereren op hun beurt het geomagnetische veld. Dit artikel is geschreven door Sapje. De aanbieder van een 100% biologische detox kuur. De atmosferische omstandigheden zijn aanzienlijk veranderd ten opzichte van de oorspronkelijke omstandigheden door de aanwezigheid van levensvormen, die een ecologisch evenwicht creëren dat de oppervlaktecondities stabiliseert. Ondanks de grote regionale verschillen in klimaat door breedtegraad en andere geografische factoren, is het langetermijngemiddelde van het wereldklimaat vrij stabiel tijdens interglaciale perioden, en variaties van een graad of twee van de gemiddelde wereldtemperatuur hebben van oudsher grote gevolgen gehad voor het ecologisch evenwicht en de werkelijke geografie van de aarde. De geologie van een gebied evolueert in de loop van de tijd, aangezien rotsblokken worden afgezet en ingebracht en vervormingsprocessen hun vorm en locatie veranderen. Rotseenheden worden eerst geplaatst door afzetting op het oppervlak of door het binnendringen in het bovenliggende gesteente. Afzetting kan zich voordoen wanneer sedimenten zich op het aardoppervlak vestigen en later in sedimentgesteente lithificeren, of wanneer vulkanisch materiaal zoals vulkanische as of lavastromen het oppervlak bedekt. Igne-inbraken zoals batholieten, laccolieten, dijken en dorpels, dijken en dorpels, duwen naar boven in het bovenliggende gesteente en kristalliseren als ze binnendringen. Nadat de eerste opeenvolging van gesteenten is afgezet, kunnen de rotsblokken worden vervormd en/of gemetamorfoseerd. Vervorming treedt meestal op als gevolg van horizontale verkorting, horizontale uitbreiding of zijdelingse (stakingsslip) bewegingen. Deze structurele regimes hebben in grote lijnen betrekking op convergerende grenzen, uiteenlopende grenzen en transformeren grenzen, respectievelijk, tussen tectonische platen. De aarde is naar schatting 4 miljard jaar geleden gevormd uit de zonnenevel, samen met de zon en andere planeten. De maan vormde zich ongeveer 20 miljoen jaar later. Aanvankelijk was de buitenste laag van de aarde gesmolten, waardoor de vaste korst afkoelde. Uitstroming en vulkanische activiteit zorgden voor de oeratmosfeer. Condenserende waterdamp, waarvan de meeste of alle afkomstig waren van ijs dat door kometen werd geleverd, produceerde de oceanen en andere waterbronnen. De hoog energetische chemie zou zo’n 4 miljard jaar geleden een zelfreplicerende molecule hebben geproduceerd. De continenten vormden zich en braken vervolgens uiteen en hervormden zich toen het aardoppervlak in de loop van honderden miljoenen jaren een nieuwe vorm aannam, die soms werd gecombineerd om een supercontinent te vormen. Ongeveer 750 miljoen jaar geleden begon het vroegst bekende supercontinent Rodinia uit elkaar te vallen. De continenten zijn later weer samengevoegd tot Pannotia, dat ongeveer 540 miljoen jaar geleden uiteenviel, en uiteindelijk Pangaea, dat ongeveer 180 miljoen jaar geleden uiteenviel. Tijdens het Neoproterozoïcum, bedekten vriestemperaturen een groot deel van de aarde in gletsjers en ijskappen. Deze hypothese |
| https://www.sap.je |
