Uitstelgedrag en boekhouden

Uitstelgedrag en boekhouden
Het is weer zover. De bonnetjes slingeren overal en ik weet dat ik het moet ordenen en zorgen dat ze niet kwijtraken. Maar toch betrap ik mezelf er weer op dat ik het zo lang mogelijk uitstel, want boekhouden is nu eenmaal niet echt mijn hobby.

Ik ontwerp spullen, ik heb een webshop, ik maak dingen. Dat zijn de dingen die ik leuk vind om te doen maar die boekhouding? Ik denk ook dat ik echt niet de enige ben met dit uitstelgedrag. Want als ik de reclames van de belastingdienst mag geloven is een groot gedeelte van onze medelanders net zoals mij. Een laatste moment indiener van aangiftes.

Toch ontkom je er als kleine zzp-er echt niet aan. Een boekhouding heb je nodig. En elke keer als ik er mee bezig ben denk ik, waarom stel ik dit nu eigenlijk zo lang uit?

Waar komt dit struisvogelgedrag vandaan?
Waarom steken we met zijn allen zo onze kop in het zand als het weer tijd is voor de boekhouding? Of moet ik vragen waar zijn we bang voor?

Bang dat uit de boekhouding blijkt dat we weer teveel onnodige extra’s hebben ingeslagen? Of gewoon bang voor iets waar we denken niet genoeg verstand van te hebben.

Denken we met zijn allen dat we onze tijd beter kunnen besteden dan inzicht te krijgen in onze financiële situatie?

Ik denk dat het een beetje van allemaal is.

Want als ik er eenmaal voor ga zitten is het zo gebeurd. Lekker muziekje opzetten (mijn beloning voor dit saaie boekhoudwerk), stapeltjes maken wat er meteen weg kan en daarna begint het echte werk. Alles netjes in de juiste mappen doen en gegevens invoeren in mijn boekhoudprogramma.

Vroeger gebruikte ik nog een simpel dataverwerkingsbestand om alles in te boeken maar inmiddels ben ik toch overgegaan op een boekhoudprogramma.

Daar is tegenwoordig een heel scala van aanbieders van. Welke je kiest ligt een beetje aan je bedrijf en wat de eisen zijn. Ik heb er een die op mijn eigen pc staat en waar ik zelf de bankgegevens in moet downloaden. Maar als ik het goed inboek staat met een paar klikken alles voor mijn aangifte klaar.

Dat viel toch best wel mee?
En dan komt het gekke moment, de boekhouding is klaar (voor even dan) en wat een voldaan gevoel kan dat geven. Dit is ook het moment dat ik denk waarom deed ik hier nou zo moeilijk over?

Want eigenlijk vind ik het vooral erg fijn dat ik door mijn boekhouding inzicht hebt in wat ik gedaan heb. Dat ik weet dat ik sommige zaken een beetje bij moet sturen, maar dat het al met al gewoon meevalt.